Until all of this is over
2020 – 2021
Η πανδημία έχει πλέον φέρει στην υφήλιο τη «νέα κανονικότητα». Με ημερολογιακή συστηματικότητα στον κήπο του σπιτιού, στην εργασία «The grass is greener on the other side», πραγματοποιήθηκε ένα καθημερινό περφόρμανς για να δηλώσω την ύπαρξή μου, με μόνους αποδέκτες τους ακόλουθούς μου στο διαδίκτυο, που περίμεναν την επόμενη αμφίεσή μου με ανυπομονησία. Ο εγκλεισμός κάνει ξανά την εμφάνισή του κάποιους μήνες μετά την πρώτη καραντίνα, που βρήκε την ανθρωπότητα αντιμέτωπη με το απρόβλεπτο, την ακινησία, το φόβο και το πένθος. Η φωτογραφία λειτουργεί σαν καθρέφτης σκέψεων και συναισθημάτων και ταυτόχρονα εστιάζει πάνω στο μαζικό τραύμα που ξεπερνάει την πραγματικότητα.
Η «ανθρωποπαύση» (νεολογισμός που επινοήθηκε με το ξέσπασμα της πανδημίας), ενεργοποίησε την αυτοαναπαράσταση σαν ένα μηχανισμό ενδοσκόπησης την περίοδο του εγκλεισμού. Η φωτογραφία διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο, καθώς το αυτοπορτρέτο ως είδος, αφενός τεκμηριώνει και αποδεικνύει τα πρωτόγνωρα γεγονότα της εποχής και αφετέρου υποδηλώνει την ίδια την ύπαρξη σε μια εποχή όπου κυριαρχεί η απώλεια σε πολλά ζωτικά πεδία.
Τα οχτώ κολάζ δημιουργήθηκαν το χειμώνα του 2020 – 2021, σε μία απόπειρα διαλόγου με εικόνες από το οικογενειακό φωτογραφικό αρχείο, με φόντο το σημείο της ανακάλυψης του εαυτού κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας. Παιδικοί φίλοι και ανέμελες εικόνες από την παιδική ηλικία συνδιαλέγονται με την ενηλικίωση, το τραύμα, την απώλεια, τις αναμνήσεις. Ο ενήλικος εαυτός άλλοτε παρακολουθεί και άλλοτε συμμετέχει στο νέο τελετουργικό. Οι γονεϊκές φιγούρες αχνοφαίνονται πίσω από την επιστολή του παππού που δίνει την άδειά του για τον αρραβώνα τους, ενώ η κόρη, ντυμένη με ρούχα της μητέρας, φέρει συμβολικά τα βάρη του παρελθόντος με μία πέτρα από απολιθωμένο δάσος. Εικόνες της όμορφης, νεαρής μητέρας απαλύνουν το φορτίο της αναμονής μέχρι την επιστροφή στην κανονικότητα.
Τα κολάζ δεν ακολουθούν την ημερολογιακή συνέπεια των αυτοπορτέτων της πρώτης καραντίνας· η τοποθέτηση των εκλιπόντων προγόνων στο ίδιο κάδρο με το ενήλικο αυτοπορτέτο είναι ομολογουμένως ένα δύσκολο εγχείρημα που απαιτεί χρόνο για τη διαχείριση ποικίλων συναισθημάτων. Το οικογενειακό φωτογραφικό αρχείο προσφέρει νέες εικόνες προς σκέψη και υλοποίηση «μέχρι να τελειώσει όλο αυτό», φράση που χρησιμοποιείται συχνά στην αποφυγή απόδοσης του πραγματικού όρου της πανδημίας.